zaterdag 11 juni 2011

Onherstelbare neergang van onze cultuur

Waar is dit land mee bezig, en wat hebben haar inwoners naar Den Haag gestuurd? Eeuwenlange opbouw en verworvenheden worden in één pennenstreek de nek omgedraaid omdat we het zogenaamd niet meer kunnen betalen. Dat brult het kabinet van een der rijkste landen ter wereld. Een kabinet dat kort geleden nog op de uitnodigingenlijst stond van de G8. Als gast weliswaar, maar als je geen cent te makken hebt wordt het je zelfs niet toegestaan in de buurt van de rode loper te komen.
Wat je afbreekt krijg je nooit meer terug, wát politici ook beweren. Je kunt een naam als Boerhaave opnieuw in het leven roepen, maar het zal nooit meer zijn nagedachtenis zijn. Kwijt is kwijt, dat weten we allemaal, want iedereen van ons heeft ooit wel eens iets verloren. Daarom weet zelfs een minister dat vervangen niet gelijk staat aan behouden.
We moeten afslanken, want er is crisis, omdat we het onontkoombare moesten beschermen. Heilige koeien kwamen in gevaar, en als altijd worden de zwaksten als kanonnenvlees naar het front gestuurd. Schiet wat cultuur af, en hier en daar een sociale zekerheid, zodat we een kudde vet betaalde 3-delige pakken kunnen houden, want zij zijn onmisbaar voor het behoud van onze welvaart.
Dezelfde oorzaak die de draaibaarheid van de wereld bijna de kop kostte wordt in leven gehouden over de rug van een veel diepere verworvenheid die verder reikt dan de huidige commerciële spiraal, welke in de toekomst beslist voor nog  meer misère zal zorgen. Je hoeft geen helderziende te zijn om dat te begrijpen.
Had het vorige kabinet niet de mond vol over "normen en waarden"? Wat zijn waarden dan als wordt toegelaten dat een clubje jongleurs zich om financieel moverende redenen kan ontdoen van wat door generaties werd opgebouwd. Want dat is cultuur. De optelsom van ons allemaal, ook van diegenen die ons hier hebben gebracht. De wereld begint niet vandaag, en je kunt wat was niet uitvlakken. Het bepaalt onze identiteit, of is er één mens die op de lege schaal van de economische roulette wil stappen, zonder één enkele andere waarde om zich aan vast te houden? Als zulke mensen bestaan verdienen ze de naam mens niet, maar moeten worden geklasseerd als windbuil. Een zak vol lucht waar de eerste de beste crisis een gaatje in prikt. Het gevolg laat zich raden. Ze lopen nog leger dan ze al zijn.

4 opmerkingen:

  1. Tsja, als je als overheid op weg wilt naar een cultuursector die niet in de eerste plaats alleen maar haar hand op houdt, moeten er soms stappen worden genomen.
    De cultuursector in Nederland is lui, en krijst als een speenvarken bij de bezuinigingen, in plaats van de uitdaging aan te gaan, nieuwe bronnen aan te boren, creatief te besturen.
    Hand ophouden, en als die niet voldoende gevuld wordt is de wereld te klein. Wat een arrogant superioriteitsgevoel. Bah.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed stuk Joachim. Ook ik ben een van die artiesten die zich integer en intellectueel aangevallen voelt door de niet aflatende sloopterreur waar cultureel Nederland mee te maken heeft.

    Kunst en cultuur, in de breedste zin van het woord, als belangrijke pijler van onze maatschappij: momenteel worden inderdaad onherstelbare schades opgelopen die nog decennialang kamerbreed worden gevoeld.

    Tikker (oude googlenick van Bert Pfeiffer)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Tja, Jonah. Dat is de discussie kunst- of kunstenaarsbeleid. Waar ik het over heb is zaken zoals museum Boerhaave onnadenkend afschaffen. Dat doet zelfs een overgecommercialiseerde maatschappij als de VS niet...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat Henk en Ingrid zich niet realiseren, is dat de cultuur in Nederland een pyramide-op-zijn-kop is. Hun geliefde Jantje had misschien als dirigent van het plaatselijke kerkkoor iemand die op het conservatorium voor Schoolmuziek koos omdat hij te weinig talent bleek te hebben voor Uitvoerend Musicus. De liefde voor muziek werd bij die dirigent gevoed door veelvoudige bezoeken aan wijlen het Noordhollands Philharmonisch Orkest. Evenzo de dirigent van het kerkkoor te Volendam. De Jantje die daar zo mooi leerde zingen was Jantje Smit. En dat brengt ons terug naar de kinderen Henk en Ingrid, die zonder Jantjes Smit zullen zitten omdat de amateur koren zonder dirigent zitten, omdat de dirigenten-in-spe zonder inspiratie zitten

    Nederlanders schijnen niet door te hebben dat je alles moet leren van mensen die het beter kunnen dan jij, en die leraren leren het van mensen die het nóg beter, c.q. mooier kunnen. Die laatsten worden weer gemotiveerd door de absolute elite. Zo simpel is het. Geen Jantje Smit zonder piep-kraak-kreun muziek in het Concertgebouw.

    Ook geen Kuifje zonder Kokoschka en geen André van Duin zonder Arthur Miller.

    Enzovoort

    BeantwoordenVerwijderen